De spiegel van het ree is de grote witte plek die zich in de vacht op het achterwerk van het ree bevindt. De spiegel is vooral in het winterhalfjaar opvallend, als reeën in hun wintervacht lopen. Dan tekent de witte spiegel het duidelijkst af tegen de donker grijze wintervacht en tegen de donkere tinten van de omgeving op korte winterdagen. In de lente wisselen de reeën hun wintervacht in tegen de zomervacht. De spiegel verhaart dan mee en wordt min of meer geïntegreerd in de zomervacht. De spiegel valt dan veel minder op doordat hij kleiner en meer geel van kleur is, waardoor hij veel minder zichtbaar is tussen de roodbruine zomervacht.
Een interessant kenmerk van deze spiegel is dat reeën de spiegel kunnen ‘openklappen’. Reeën kunnen de haren van de spiegel overeind zetten waardoor de spiegel groter en dus duidelijker zichtbaar wordt. Reeën doen dit met name bij acuut gevaar of wanneer ze ongerust zijn. Daardoor heeft de spiegel een optische signaalfunctie naar soortgenoten. Het alerte ree attendeert andere reeën, bijvoorbeeld bij een wintersprong, op het gevaar met de grote zichtbare spiegel. Als reactie hierop, zetten andere reeën hun spiegel ook open. Zo kunnen ze elkaar gemakkelijk volgen tijdens het wegvluchten. De spiegel van de geit heeft een belangrijke signaalfunctie voor de kalveren, bijvoorbeeld bij het volgen. Daarnaast heeft de spiegel van de reegeit een belangrijke functie als leidraad in het aanleren van (vlucht)gedrag.
Een ree klapt zijn spiegel ook open tijdens het opstaan van de rust- en herkauwplek, tijdens urineren en ontlasten, tijdens het poetsen en verzorgen en tijdens de bronst. Niet altijd klapt de spiegel helemaal open maar slechts een helft. De opengeklapte spiegel kan ook dienen om een natuurlijke vijand af te leiden van de plek waar bijvoorbeeld de kalveren liggen. Is de afstand groot genoeg dan zoekt de geit snel de veiligheid op van de dichte dekking.
Zeer waarschijnlijk is er een biologisch-biochemisch mechanisme verantwoordelijk voor dat zeer snel het opzetten van de spiegel kan reguleren. Zo produceert een ree bij acuut gevaar onmiddellijk stresshormonen zoals cortisol, noradrenaline en adrenaline. Die zijn van invloed op de spiertjes aan de onderzijde van de haarzakjes.
